Osporil (Acidum zoledronicum)

Lek Osporil zawiera jako substancję czynną, kwas zoledronowy, który należy do grupy leków zwanych bisfofonianami.

Jak działa lek Osporil?

Lek Osporil zawiera kwas zoledronowy, który dzięki swoim właściwościom wiąże się z tkanką kostną i opóźnia szybkość przebudowy kości.

Kiedy stosuje się lek Osporil?

Lek Osporil stosuje się w:

• zapobieganiu powikłaniom kostnym, np. złamaniom u dorosłych pacjentów z przerzutami nowotworowymi do kości (rozsiew nowotworu z pierwotnego miejsca występowania do kości)
• celu zmniejszenia stężenia wapnia we krwi dorosłych pacjentów w przypadkach, kiedy stężenie jest zwiększone z powodu obecności nowotworu

Jak stosować lek Osporil?

Ten lek należy zawsze przyjmować zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. W razie wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Ogólne zasady stosowania:

• lek musi być podawany wyłącznie przez osoby wykonujące zawód medyczny, posiadające odpowiednie przygotowanie do dożylnego podawania bisfoofonianów
• lekarz zaleci wypicie odpowiedniej ilości wody przed każdym podaniem leku, aby zapobiec odwodnieniu
• zalecana dawka pojedyncza wynosi 4 mg
• u pacjentów z zaburzaniami czynności nerek, lekarz może zastosować mniejszą dawkę leku
• w przypadku leczenia mającego na celu zmniejszenie stężenia wapnia we krwi, zwykle stosuje się tylko jedną infuzję leku Osporil
• w przypadku zapobiegania powikłaniom kostnym spowodowanym przerzutami do kości, podaje się jedną infuzję leku Osporil co trzy do czterech tygodni

Kiedy nie stosować leku Osporil?

Przeciwwskazaniem do stosowania leku jest:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą
• karmienie piersią

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jak każdy lek, lek Osporil może wywołać skutki uboczne, jednak nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Należy natychmiast poinformować lekarza o występowaniu któregokolwiek z następujących działań niepożądanych:

Częste (u 1 na 10 pacjentów):

• ciężkie zaburzenia czynności nerek (zazwyczaj stwierdzane przez lekarza prowadzącego na podstawie specyficznych badań krwi)
• małe stężenie wapnia we krwi

Niezbyt częste (u 1 na 100 pacjentów):

• ból w jamie ustnej, ból zębów i/lub szczęki, obrzęk lub niegojące się nadżerki w jamie ustnej lub na żuchwie, wydzielina, zdrętwienie lub uczucie ciężkości szczęki, lub ruszanie się zębów, objawy uszkodzenia kości w szczęce (martwica kości)
• u pacjentek z osteoporozą pomenopauzalną leczonych kwasem zoledronowym zaobserwowano nieregularne bicie serca (migotanie przedsionków)
• ciężkie reakcje alergiczne: duszność, obrzęk, głównie twarzy i gardła

Rzadkie (u 1 na 1000 pacjentów):

• jako następstwo małych stężeń wapnia: nieregularne bicie serca (zaburzenia rytmu serca; wtórnie do hipokalcemii), napady padaczkowe, drętwienie i tężyczka (wtórna do hipokalcemii)
• zaburzenie czynności nerek nazywane zespołem Fanconiego (zwykle potwierdzane przez lekarza prowadzącego po wykonaniu określonych badań moczu)

Bardzo rzadkie (u 1 na 10 000 pacjentów):

• jako następstwo małego stężenia wapnia: napady padaczkowe, drętwienie i tężyczka (wtórna do hipokalcemii)
• jeśli u pacjenta wystąpi ból ucha, wydzielina z ucha i/lub zakażenie ucha, pacjent powinien powiedzieć o tym lekarzowi (objawy uszkodzenia tkanki kostnej w uchu)
• bardzo rzadko obserwuje się martwicę kości innych niż szczęka, zwłaszcza biodra i uda

Należy jak najszybciej poinformować lekarza o następujących działaniach niepożądanych:

Bardzo częste (u więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• małe stężenie fosforanów we krwi

Częste (u 1 na 10 pacjentów):

• ból głowy i objawy grypopodobne obejmujące gorączkę, zmęczenie, osłabienie, senność, dreszcze oraz bóle kości, stawów i/lub mięśni
• objawy ze strony przewodu pokarmowego w postaci nudności i wymiotów oraz utrata apetytu
• zapalenie spojówek
• mała liczba czerwonych krwinek (niedokrwistość)

Niezbyt częste (u 1 na 100 pacjentów):

• reakcje nadwrażliwości
• niskie ciśnienie krwi
• ból w klatce piersiowej
• reakcje skórne (zaczerwienienie i obrzęki) w miejscu podania, wysypka, swędzenie
• wysokie ciśnienie krwi, spłycenie oddechu, zawroty głowy, lęk, zaburzenia snu, zaburzenia smaku, drżenie, mrowienie i drętwienie rąk lub stóp, biegunka, zaparcia, bóle brzucha, suchość w jamie ustnej
• mała liczba białych krwinek i płytek krwi
• małe stężenie magnezu i potasu we krwi
• zwiększenie masy ciała
• zwiększona potliwość
• senność
• niewyraźne widzenie, łzawienie oczu, wrażliwość oczu na światło
• nagłe uczucie zimna z omdleniem, zwiotczeniem ciała lub zapaścią
• trudność w oddychaniu, z sapaniem i kaszlem
• pokrzywka

Rzadkie (u 1 na 1000 pacjentów):

• wolne bicie serca
• splątanie
• w rzadkich przypadkach mogą wystąpić nietypowe złamania kości udowej, szczególnie u pacjentów długotrwale leczonych z powodu osteoporozy
• choroba śródmiąższowa płuc (zapalenie tkanki otaczającej pęcherzyki płucne)
• objawy grypopodobne, w tym zapalenie stawów i obrzęk stawów
• bolesne zaczerwienienie i/lub obrzęk w obrębie oczu

Bardzo rzadkie (u 1 na 10 000 pacjentów):

• omdlenie spowodowane niskim ciśnieniem krwi
• silny ból kości, stawów i/lub mięśni, czasami powodujący unieruchomienie

Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Osporil należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą.

Przed rozpoczęciem stosowania leku Osporil należy zachować szczególną ostrożność w przypadku:

• problemy z nerkami
• ból, obrzęk lub zdrętwienie szczęki, uczucie ciężkości szczęki lub ruszania się zębów
• leczenia stomatologicznego albo zabiegu chirurgii szczękowej

W trakcie leczenia lekiem Osporil pacjent powinien utrzymywać właściwą higienę jamy ustnej (regularnie szczotkować zęby) i systematycznie chodzić na przeglądy profilaktyczne.

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Leku Osporil nie należy stosować w okresie w ciąży.

Jeśli pacjentka karmi piersią, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku. 

Leku Osporil nie wolno stosować u kobiet karmiących piersią.

Zawsze należy poinformować swojego lekarza jakie leki na receptę, leki bez recepty lub produkty ziołowe są już przyjmowane.

Pacjent nie powinien przyjmować leku Osporil razem z:

• antybiotykami z grupy aminoglikozydów (leki stosowane w leczeniu ciężkich zakażeń), kalcytoniną (lek stosowany do leczenia osteoporozy pomenopauzalnej i hipokalcemii), diuretykami pętlowymi (leki stosowane do leczenia wysokiego ciśnienia tętniczego lub obrzęków) lub innymi lekami zmniejszającymi stężenie wapnia, ponieważ stosowanie ich w skojarzeniu z bisfosfonianami może powodować nadmierne zmniejszenie stężenia wapnia we krwi
• talidomidem (lek stosowany w leczeniu niektórych nowotworów krwi z zajęciem kości) lub innymi lekami, które mogą być szkodliwe dla nerek
• innymi lekami zawierającymi kwas zoledronowy, które stosowane są w leczeniu osteoporozy i innych nienowotworowych chorób kości
• innymi bisfosfonianami, ponieważ łączne skutki działania tych leków przyjmowanych z lekiem Osporil nie są znane
• lekami antyangiogennymi (stosowanymi w leczeniu raka), ponieważ jednoczesne stosowanie tych leków z lekiem Osporil było związane ze zwiększonym ryzykiem martwicy kości szczęki

Lekarz indywidualnie ocenia ryzyko stosowania leku u pacjenta.

Brak danych.

Bardzo rzadko występują zawroty głowy i senności związane ze stosowaniem leku. Dlatego też należy zachować ostrożność podczas prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn.

Jak przechowywać lek Osporil?

Lekarz prowadzący, farmaceuta lub pielęgniarka są poinformowani o tym, jak przechowywać lek Osporil.